Per 1 juli stopt de opvang van asielzoekers op de Bladergroen-locatie. Volgens de gemeente is het pand “niet menselijk meer” om in te verblijven. Het COA trekt een andere conclusie: de locatie is nog prima geschikt.
De wind waait ineens uit een andere richting. Terwijl het motto eerst was: “zoveel mogelijk opvangplekken realiseren”, lijkt dat doel van de prioriteitenlijst verdwenen. En zoals inmiddels traditie is, worden omwonenden als laatsten geïnformeerd. Dát is consequent.
Onvermijdelijke sluiting?
Op papier lijkt de sluiting misschien onvermijdelijk – er wordt gewezen op de staat van het pand en op een zogenaamd aflopende termijn. Maar wie echt had gewild dat Bladergroen openbleef, had alles op alles gezet om dat te regelen. Er zijn destijds voor tonnen aan verbouwingen gedaan aan de locatie. Nu doet men alsof de staat van het gebouw ineens onoverkomelijk is. Was al lang bekend dat verlenging niet meer mogelijk was? Dan is het des te schrijnender dat er geen alternatief is geregeld. Geen nieuwe opvang, geen doorstroomlocatie – niets. Alleen herverdeling van de bewoners over het land.
Gezinnen met kleine kinderen mogen dan pas in de zomervakantie verhuizen, maar ook dat is schijncompensatie. Deze kinderen moeten straks (wéér) naar een andere school. Dat is geen beleid, dat is doorschuiven.
Sociale woningbouw gepland
En ondertussen maakt onze gemeente zich klaar om een ander punt uit het coalitieakkoord af te vinken: woningbouw op Bladergroen. ‘Sociaal zijn’ wordt vervangen door ‘sociale woningen bouwen’. En zo kan men straks alsnog pronken richting maart 2026, wanneer we weer een vakje mogen inkleuren in het stemhokje. De opvang verdwijnt geruisloos – en daarmee ook een stuk geloofwaardigheid. De uitspraak “in mijn hart zou ik er wel duizend opvangen” klinkt plots hol.
Voorstander van humane, kleinschalige opvang
Tynaarlo Nu is altijd kritisch geweest op het asielbeleid, vooral waar het de aantallen en spreiding betreft. Maar we blijven voorstander van een humaan opvangbeleid. Dat raakt hier verloren.
Tegelijkertijd zetten we ons juist wél in voor woningbouw – écht bouwen, niet alleen beloven. Daarom vragen we ons af waarom woningcorporatie SEW nog altijd niet gestart is met de bouw van huurwoningen op het voormalige schoolterrein van De Kooi in Eelde. Dáár had al lang iets kunnen staan.
Schuim op de soep
Wat blijft hangen, is hypocrisie: grote woorden over solidariteit en opvang, kleine daden zodra het politiek lastig wordt. Politiek mag dan een spel van belangen zijn, maar ook daarin horen principes en menselijkheid de boventoon te voeren. De ware aard komt vanzelf bovendrijven – als schuim op de soep. En dat schep je eraf.
Campagnetip voor maart 2026: vergeet het afschuimen niet.